Intiem...

Ineens staat de tent aan het strand..., tussen enkele andere tentenn, badgasten maar ruimte genoeg..., het blijft de states. Intiem is het woord dat mij tebinnenschoot, vanmorgen op de fiets, het beschrijft het gevoel van de laatste fietsdagen. Wegen die een beetje aan Frans fietsen doen denken, leeg, door heuvels en velden , door een eindeloze riviervallei. Vaak weinig auto's, geen snelweg. We hebben de avenue of the giants afgefietst, zoals Angeline al zei, eergisteren en gisteren, een zeer intieme ervaring tussen die geheimzinnige boomreuzen, smalle stille wegen, met regelmatig een tree -event, B.v.een huis uit een boomstam gehouden, de holy tree, big feet, allemaal gepaard met giftshops, vooral veel beelden van beren, indianen en paarden, levensgroot uitgehakt in hout.... Intiem was ook de landing in een campsite, die met de canadeze buurman eergisteren alweer, waar we met 30 hiker bikers op een landje werden gestopt, midden in het reuzenbomenbos, wel erg intiem, tentjes op 2 a 3 meter van mekaar, veel luide Amerikanen in drukke verhalen, naast ons veteranen over hun Midden-Oosten ervaringen.... maar intiem op de fiets, vanmorgen deden we deel 2 van de reuzenklim die we gisteren begonnen, de eerste helft van eenn dikke 2000 feet.., viel gisteren mee, maar vanmorgen 7 km klimmen, tussen de 4 en 7 procent. Dat is de intimiteit van je fiets, het wegdek en je lijf. Die drie moeten het doen. Eerst het geworstel, pijn in je spieren, zoeken naar het ontbeerlijke ritme van de gestage pedaalslag. Vandaag waren de omstandigheden ideaal, een geleidelijk steigende , slingerende weg door bos, schaduw dus en af en toe een auto..,zon en harde wind kunnen je concentratie ernstig verstoren. Het zweet begint ook nu al snel te gutsen, lastig want je kan het niet uitvoerig wegdeppen , af en toe de niet meer houdbare kriebel en het gesteek in je ogen wegpoetsen met een snelle handschoenveeg, zo lang kun je het stuur niet loslaten, zware fiets, met zo een 6 km ongeveer naar boven, teveel slingeren geeft gevaarlijke omvalrisico 's. Je bent alleen met de weg en je fiets, je bent pas klaar als je boven bent...een uur gestaag...weinig gedachtes, ik dacht aan deze blog, intiem...., dat was een goed woord ervoor. alleen? jullie fietsen toch samen ? Maar Angeline fietst een stuk sneller de berg op en heeft haar eigen tempo.., ze wacht boven aan de berg, of alweer beneden, want soms haal ik haar in bij het dalen..., dat doe ik vaak weer wat sneller...intiem samen is fietsen ook.., in een klein tentje, twee bezwete lijven, douchen lukt niet altijd, of gisteren samen gezellig elkaar afpoedelen in zo een grote badkamer die op Amerikaanse camp sites vaak voorkomen, met voor 4 quarters 5 minuten shower. Gisteren ook nog gevolgd door een intiem souper want in een soort vage burger tent tegenover een verder verlaten campground, kon je grilled oyster sandwiches krijgen en ik kreeg de eigenaar zover om mij een dozijn rauwe te verkopen..., daar zaten we weer voor de tent, oesters... Van die heerlijke grote Amerikanen...en Ze hadden ook olijven en een lekker gedroogd worstje..., goed basis voor onze klim today...trots en voldaan boven volgde nog een stervenskouwe afdalening ,wind en een vaartje van 45 50 soms...en toen onverwacht nog een gemene klim van zoon 400 meter..., daar brak ik..., maar goed uiteindelijk kom je boven en ga je weer naar beneden en staan we na 4 dagen bossen en binnenland weer aan de oceaan...voor het eerst op het strand kamperen in een gemoedelijke Amerikaanse camping. Deze blog schrijf ik aan een tafeltje samen met een Amerikaanse vader, die zijn twee verveelde zoontjes probeert bezig te houden en op een laptop wat werk of zo probeert . ik kreeg onmiddellijk een biertje uit zijn 6 pack aangeboden...gezellig hier, intiem op een halve meter van elkaar dicht bij de gedeelde lader...en WiFi... Een schraal fenomeen hier in de states overigens...